چگونه با فرزند نوجوانم ارتباط صحیحی برقرار کنم؟

آیا فرزند نوجوانی دارین که اصلا علاقه ای نداره با شما وقت بگذرونه و هربار که به بهانه ای به اتاقش می روید تا سر صحبت را باز کنین، بی نتیجه است؟ آیا گاهی احساس می کنین که بین شما و فرزندتان یک دنیا فاصله وجود داره؟ آیا مدام خودتان را سرزنش می کنین که چرا نمی تونین به دنیای نوجوانتان راه پیدا کرده و درکش کنین؟

اگر جوابتان به این پرسش ها مثبت است؛ باید بدونین شما تنها نیستین و والدین زیادی روی کره زمین هر روز احساساتی مشابه شما را تجربه می کنن. اما مهم اینه که چطور با این چالش در مسیر فرزندپروری روبه رو می شین و چه راهکاری را انتخاب می کنین.

واقعیت این است که فرزندپروری اصلا مسیر راحتی نیست و برای قدم برداشتن صحیح در این راه باید مثل هر کار دیگری فوت و فن هایش را یاد گرفته و آگاهی لازم را کسب کنیم.

یکی از گام های مهم در فرزندپروری تعامل مثبت والد و فرزند است و داشتن وقت مشترک است اما چرا گاهی همه تیرهای ما برای گذراندن وقت مشترک با فرزند نوجوانمان به سنگ می خوره و او اصلا تمایلی برای این کار نداره؟

با ما همراه باشید تا چند تکنیک مهم و کاربردی رو در زمینه اصول ارتباط صحیح با نوجونتون آموزش بدیم.

۱.سرحال و بانشاط باشین

یک لحظه خودتان را به جای نوجوانتان بگذارین و به این سوال جواب بدین؟
آیا اگر احساس کنین فردی از مصاحبت با شما لذت نمی بره، تمایلی به وقت گذروندن باهاش خواهید داشت؟ بعید است پاسختان مثبت باشه.
آیا شما در زمان وقت مشترک با فرزند نوجوانتان، سرحال و پرنشاط و مشتاق هستین؟ یا برعکس خسته، بی حوصله و بی انگیزه این؟  آیا تا به حال پیش آمده که در وقت مشترک جسمتان در کنار فرزندتان حضور داشته باشه اما ذهنتان درگیر ده ها مشکل و دغدغه کاری و خانوادگی باشه؟

باید بدونین که نوجوان ها و حتی کودکان همه این موارد را به خوبی درک می کنن و طبیعی است که اگر احساس کنن شما از گذروندن وقت مشترک با آنها لذت نمی برین، آنها هم تمایلی از خود نشان نمی دن و ترجیح  خواهن داد، زمان خودشان را به شیوه لذت بخش تری پر کنن.

۲.فعالیت مشترک را درست انتخاب کنین

وقت مشترک با فرزند نوجوانتان را به چه فعالیتی اختصاص می دین؟ پدر یا مادری را تصور کنین که عاشق گلکاری است و تلاش می کنه در وقت مشترک، به نوجوانش انواع گیاهان و شیوه قلمه زنی و تکثیر انها را آموزش بده اما نوجوان اصلا علاقه ای به گلکاری نداره و به نظرش این کار کسالت بار است.
دور از ذهن نیست که تلاش این والد برای داشتن وقت مشترک موثر و مفید خیلی زود به سنگ خواهد خورد و فرزندش علاقه ای به ادامه داشتن وقت مشترک را او نخواهد داشت. بنابراین همیشه فعالیتی را انتخاب کنین که مورد علاقه هر دو شما و به ویژه فرزندتان باشد.

۳.سرزنش و مقایسه ممنوع

اگر می خواین به معنای واقعی کلمه، وقت مشترک با نوجوانتان داشته باشین و این زمان ها با اشتیاق هر دو شما ادامه پیدا کنن، اصلا و هرگز در وقت مشترک، فرزندتان را با دیگران مقایسه نکنین و از تحقیر و سرزنش کردن او بپرهیزین.
تحقیر و سرزنش نوجوان در این زمان ها فقط باعث می شه، لحظاتی که می تونستن لذت بخش باشن به کام هر دوی شما تلخ بشه و هیچ کس دوست نداره کامش تلخ بشه و صد البته که فرزند نوجوان شما هم از قاعده کلی مستثنی نیست.

۴.زنگ خطرها را بشناسین

اگر همه موارد بالا را چک کردین و ریشه بی علاقگی نوجوانتان را در آنها پیدا نکردین، نوبت به بررسی برخی دیگر از عوامل زمینه ساز جدی و مهم می رسه. طلاق والدین، بیماری پدر یا مادر (به ویژه اگر به تازگی اتفاق افتاده باشه)، جا به جایی مدرسه و از دست دادن دوستان از جمله این عوامل هستن، عواملی که تحت عنوان ریسک فاکتورها از آنها نام برده می شه.

هر کدام از موارد بالا می تونن باعث بی حوصلگی، استرس و اضطراب یا کاهش خلق نوجوانتان بشن و در نتیجه آنها، فرزندتان حال و حوصله ای برای داشتن وقت مشترک برایش باقی نمونه.

۵.روش های فرزندپروری رو جدی بگیرین

 “آموزش مدیریت رفتار کودکان به والدین” تضمین کننده موفقیت گام های بعدی فرزندپروری است بنابراین اگر مطمئن نیستین که گامی را درست طی کردین یا نه، هرگز وارد گام بعدی نشین.

۶.احتمال افسرده خویی را بررسی کنین

آیا حدود یک سال گذشته فرزند نوجوانتان با احساس ناامیدی و کاهش انرژی و خستگی دست و پنجه نرم می کنه؟ آیا پر خواب تر یا کم خواب تر شده؟ تغییر محسوسی در اشتهایش به وجود آمده؟ تمرکز و قدرت تصمیم گیریش کاهش پیدا کرده؟

اگر پاسختان به این پرسش ها مثبت است و احساس می کنین نوجوانتان مدتهاست که دل و دماغ درست و حسابی نداره و به قول معروف افسرده شده؛ حتما با یک روانشناس در حوزه کودک و نوجوان مشورت کنین.
با این حال حواستان باشه که فقط با مشاهده موارد بالا، نمی شه برچسب افسردگی به کسی زد و برای تشخیص درست یک اختلال یا بیماری نیاز به بررسی دقیق تری هست. اگر هم بعد از مراجعه به روانشناس متوجه وجود افسردگی در فرزندتان شدید، مضطرب نشین چون این مشکل هم مثل هر بیماری دیگری درمان داره. فقط کافی است که در مسیر درست درمان قرار بگیرین.